Wie “A” zegt moet ook “B” zeggen. En zo is het ook maar net. Na het “Ja!” woord zullen A&B voor eeuwig aan elkaar verbonden zijn. Zonder (A)udrey geen (B)astiaan.

Het is dinsdag 20 september 2016 en naast mij in de auto zit een prachtige jonge dame. Het is wel vaker als ik opzij kijk dat ik overvallen word door emotie. Wat een lekker ding! Grappenderwijs maak ik met een vriend weleens de opmerking. “Ergens in een vorig leven moeten wij echt iets goeds gedaan hebben, of wij zijn in een volgend leven zo de Sjaak. Dan komen we terug op aarde als een noord-Colombiaans ezeltje”. ( Google maar NIET! Vice.com ). En ook nu weer kijk ik op zij naar deze prachtige vrouw.

En chagrijnig dat ze is! Ongelofelijk! Echt niet te genieten vandaag! Een hoofd op onweer, en er valt geen land mee te bezeilen vandaag. Het gebeurd niet vaak dat deze schoonheid chagrijnig is, maar als het eenmaal zo ver is dan is het meteen van epische proporties. Godnondeju! Wat kan ze toch lekker onredelijk zijn. Ik besluit voorzichtig toch maar eens te vragen wat er aan de hand is. “Lief, wat is er”. En jawel het hoge woord komt eruit. “Ik weet niet wanneer jij mij van plan bent te vragen! Maar dat wordt dus niet meer volgend jaar trouwen he!”

Kawboom!!! En bedenk zelf de Hiroshima beelden er maar bij. Daar gebeurde het.  “Wanneer ga jij me vragen”. Van binnen ga ik helemaal stuk van het lachen. Je kunt me werkelijk opdweilen van het lachen. Geweldig wat een vrouw denk ik. Ondertussen probeer ik een blik van verontwaardiging eruit te persen om maar niets weg te geven. Ik ben namelijk al 6 weken bezig met het voorbereiden van een aanzoek. Half mompelend en mij volledig bewust van het feit dat ik nog wat kooltjes op het vuur gooi zeg ik met een licht geïrriteerde stem. “Weet ik veel! Ergens rond de kerst ofzo?! Wattan?”. Plof! Zegt het geluid van de portier die met een smak achter haar wordt dichtgegooid.

Ik heb Audrey verteld dat ik afgelopen zaterdag met Richard naar een Mud run ben geweest ergens in Hilversum. In werkelijkheid zijn Richard en ik de auto in gedoken richting Duitsland. Om Henk de vader van Audrey om haar hand te vragen. Alles is al in volle gang alleen heeft Audrey daar natuurlijk totaal geen weet van.  Henk staat mij toe om Audrey ten huwelijk te vragen. Yes!

Daarmee zadelt Henk jullie ook meteen op met het vroeg moeten opstaan op 9 oktober 2016. Met een klein beetje vertraging vangen we ons rondje sporten aan. En bij iedere oefening staan vrienden en familie die zowel Audrey als mijzelf ontzettend ontroeren. Niet heel veel later staan Audrey en ik één op één tegenover elkaar en vraag ik haar “Audrey, zou jij met mij willen trouwen?” Haar antwoord is volmondig “Ja!”

Zie hieronder de video van het aanzoek.